Kiedy mamy do czynienia z podatkiem u źródła?
Podatek u źródła to danina na rzecz państwa stosowana w transakcjach międzynarodowych, której celem jest walka z procederem uchylania się od podatków. Kwotę „podatku u źródła” potrąca się z wypłaconego wynagrodzenia wtedy, gdy podatnik ma inną rezydencję podatkową niż podmiot dokonujący wypłaty.
Wyobraźmy sobie sytuację, w której Twoja firma (z siedzibą na terenie Polski) kupiła licencję od firmy Dubaj Masters Ltd. za 100 tys. $. W takim wypadku, Twoja firma płaci Dubaj Masters Ltd. kwotę pomniejszoną o należny podatek u źródła.
Które transakcje podlegają podatkowi u źródła?
Podatek u źródła dotyczy wybranych transakcji określonych w przepisach, do których należą m.in.:
- przychody z praw autorskich lub pokrewnych (np. sprzedaż licencji, artykułu, filmu, wideo, grafiki),
- należności wynikające z użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego,
- należności wynikają z przekazania know-how, czyli wiedzy związanej z doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej,
- świadczenie usług doradczych, księgowych, badania rynku, prawnych, reklamowych, związanych z zarządzaniem i kontrolą, przetwarzaniem danych, HR.
Certyfikat rezydencji podatkowej, czyli jak uniknąć podatku u źródła
Warto wspomnieć, że przepisy o podatku u źródła stosuje się „z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu”. W praktyce oznacza to, że wyższą wagę od przepisów o podatku u źródła mają umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, które Polska zawarła. Wówczas trzeba jednak udowodnić, że kontrahent płaci podatki w innym kraju – w tym celu należy uzyskać tzw. certyfikat rezydencji podatkowej.
Certyfikat rezydencji podatkowej potwierdza, że dana osoba lub firma mieszka lub ma siedzibę na terenie danego kraju, w którym płaci podatki. Jest to podstawa do tego, by nie pobierać dodatkowego podatku w Polsce.
Konieczność uzyskania takiego certyfikatu dotyczy zarówno firm kupujących od sprzedawców spoza Polski, jak i polskich podatników, którzy sprzedają za granicę. W pierwszym przypadku należy uzyskać certyfikat od zagranicznego sprzedawcy, w drugim zaś – certyfikat należy uzyskać w Polsce i przedstawić go zagranicznemu klientowi. Polski podatnik może uzyskać swój certyfikat składając do urzędu skarbowego formularz CFR-1.
